قرآن ، درس زندگى و چراغ راه حقیقت جویان است . پرهیزگاران باید در تمام
مراحل زندگى خود به آن تمسک جویند و برنامه سلوک فردى و اجتماعى خویش را بر آن بنا نهند. بایسته است ، حوادث را با نگاه قرآنى مدیریت
کنند و در این مسیر، آموزه هاى قرآن را در جامعه به کار بندند.
مقدمه :
1. تبیین عنوان : عنوان نوشتار حاضر ((تجلى قرآن در حماسه عاشورا)) است . واژه ((تجلى )) دراین عنوان ، به معناى اصطلاحى در
فلسفه و عرفان نیست ، بلکه معناى لغوى آن مقصود است . ازمیان نامها و اوصاف گوناگون قیام سالارشهیدان ، واژه ((حماسه عاشورا))
برگزیده شد ، هرچند این تعبیر نیز به سان تعابیر دیگر، از بازگویى تمام حقیقت این نهضت ، ناتوان است .
2. تبیین موضوع و بیان ضرورت : نبرد و جنگ و به تعبیرى والاتر، حماسه ، یکى از رخدادهاى زندگى بشراست که بارها و بارها آن را تجربه
کرده ، و تاریخ ، نمونه هاى فراوان این تجربه رابا تمام دلیریها، رشادتها، و نیز ناگواریها و فجایع بى شمارش در خود ثبت کرده است
.اندیشوران و خردمندان هر عصر و نسل نیز، به فراخور آگاهیها، دلبستگیها و ضرورتهاى فرارویشان ، به
تاءمل در ابعاد گوناگون و واکاوى زوایاى متعدد حماسه ها و جنگها پرداخته اند.
((حماسه حسینى )) درمیان این حماسه ها، به جهت والایى و ویژگیهاى بى بدیلش ، فراتر از رخدادى درتاریخ اسلام ، به کانون توجه
وعرصه گسترده تلاقى تحلیلها و نکته سنجیها بدل شده است . تاءمل دراین نهضت و بازشناسى آن ،تنها بازگویى داستان مکرر جنگ و حماسه
نیست ، بلکه بخشى از فرهنگ ، و الگوى ماندگار اسلامى است که نقش حیاتى و تاءثیر شگرف آن در پیشبرد تعالیم دینى ، انکار ناشدنى است
.
هر چند این عرصه عرشى ، گاه شاهد جولان کوته نظران و افسانه پردازان بوده است ، همواره ، بوده اند استواراندیشانى که ، مردانه براى
فهم درست داستان کربلا و بازگویى آن کوشیده اند. هر یک ازایشان چونان رعد، نوید بخش بارش معارف حسینى در کویر تفتیده اندیشه بشرى
بوده ، و به سهم خود، اندکى از عطش تشنه کامان حقیقت را با جرعه هایى از سبوى گواراى حسینى فرونشانده اند.
آیا به راستى نتیجه کوشش مشکور پژوهشگران حق مدار و جامع نگر دراین
مجال ، به بازگویى تمام حقیقت نهضت حسینى انجامیده وهمه زوایاى ژرف آن رابررسیده است ؛ یا هنوز ابعاد ناشناخته دیگرى ازحماسه حسینى
فراروى ماست که دستیابى بدان نیازمند ((نگاه تازه )) و ((تاءمل ویژه )) مى باشد؟
به نظر مى رسد، هنوز برخى از ابعاد واقعه طف به شایستگى ، بازگو نشده است .
یکى از این زوایا که سوگمندانه در بیشتر پژوهشها
مغفول مانده است ، بعد قرآنى این نهضت است . پژوهشهاى سامان یافته درباره
نهضت حسینى تنها به ذکر نکات کلى این بعد بسنده کرده ، و تبیین
کاملى از عاشورا با تاءکید بر نقش قرآن ، به دست نداده است .
آیا به راستى ، قرآن ، در حماسه حسینى ، همانند عناصرى چون حماسه ، عرفان ،
تراژدى و... حضور نداشته و ایفاى نقش نکرده است ؟ اگر چنین
نیست ، از چه رو این بعد مهم حادثه برجسته نشده است و بر آن تاءکید نمى
گردد! شگفتا که این غفلت بزرگ در حالى رخ داده که از سویى ، میان
قرآن و حسین بن على (علیه السلام) پیوندى استوار بر قرار است و از سوى
دیگر، ماندگارى حماسه حسینى ، وامدار پیوند با قرآن جاویدان است
.
